جبهه مقاومت ملی می‌گوید که طالبان سه اسیر جنگی این جبهه را کشته‌اند و سر یکی از آنها را بریده‌اند. طالبان اما می‌گویند این واقعیت ندارد.
صبغت احمدی، سخنگوی جبهه مقاومت در صحبت با بیبیسی گفت که روز گذشته طالبان چریک‌های اسیر این جبهه را کشته و سر بریده‌اند.
آقای احمدی افزود که در جریان حمله به افراد طالبان در کرباشی بازارک پنجشیر، سه چریک این جبهه دنبال نیروهای طالبان از سنگرشان از فراز کوه پایین آمدند و مورد ضد حمله طالبان قرار گرفتند. به گفته او، نیروهای طالبان تمیم، چریک این جبهه را به اسارت گرفتند و بعدا سرش را بریدند.
سخنگوی جبهه مقاومت می‌گوید مردم محل در نبود خانواده‌های کشته‌شدگان، اجساد آنان را به خاک سپردند. جبهه مقاومت ویدئویی از چریک سربریده را در اختیار دارد.
اما، عبدالنافع تکور، یکی از سخنگویان وزارت داخله طالبان در واکنش به این خبر به بیبیسی گفت: در اصول طالبان موضوع سر بریدن وجود ندارد و این خبر تبلیغات دشمن است.
نامه سرگشاده به دبیر کل سازمان ملل متحد
۶۰ فعال حقوق بشر، دانشگاهیانی از افغانستان و بین‌المللی در نامه‌ای سرگشاده به دبیرکل سازمان ملل خواهان اقدامات فوری برای پایان دادن به «جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت» حکومت طالبان علیه «جامعه قوم تاجیک» شدند.
آنها از «اقدامات خشونت‌آمیز طالبان علیه جامعه تاجیک در مناطق پنجشیر، ولسوالی‌های اندراب و خوست ولایت بغلان و ولسوالی ورسج تخار ابراز نگرانی شدید» کرده‌اند.
در نامه آمده که بنا به اسناد و شواهد تصویری و ویدیویی و گزارش ساکنان محلی، نیروهای طالبان دست به «اعدام‌های صحرایی، گروگان‌گیری، بازداشت‌های خودسرانه، سوزاندن خانه‌ها، کوچ دادن اجباری، و شکنجه غیرنظامیان زده‌اند که مصداق جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.»
در نامه آمده که گزارش‌های مستندی وجود دارد که طالبان در کابل نیز اقدام به «دستگیری‌های خودسرانه، جستجوی خانه‌ها و آزار تاجیک‌ها در کابل، به ویژه مردم پنجشیر کرده‌اند.»
نویسندگان این نامه سرگشاده از دبیرکل سازمان ملل خواسته‌اند که تصریح کند که بنا به قوانین بین‌المللی، جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت در پنجشیر، اندراب و تخار رخ داده است. همچنین طالبان وادار به پاسخگویی شود، و دسترسی کمک‌های بشردوستانه در پنجشیر، اندراب و تخار فراهم شود.
آنها از سازمان ملل خواسته‌اند که «تحقیقات فوری» را آغاز کرده و جلسه ویژه شورای امنیت در مورد «کشتار هدفمند تاجیک‌ها در پنجشیر، بغلان، و تخار افغانستان» را برگزار کند.
موج تازه بازداشت‌ها در پنجشیر
چند روز پیش ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که دست‌کم ۱۰۰ نفر از اهالی پنجشیر را نشان می‌داد که از سوی طالبان بازداشت شده‌اند.
روز گذشته سخنگوی والی پنجشیر گفت که به دلیل اینکه طالبان نیروهای زیادی در نقاط مختلف این منطقه جا به جا کرده است، سوء تفاهم پیش آمده و شماری را بازداشت کرده‌اند.
سخنگوی وزارت داخله طالبان، امروز در یک نشست با خبرنگاران تایید کرد که شماری در پنجشیر بازداشت شده‌اند، او گفت: «افراد مشکوک بازداشت می‌شوند و بعدا از ارزیابی، اگر بی‌گناه بودند رها می‌شوند.»
اما سخنگوی طالبان توضیح نداد که افراد مشکوک به چه بازداشت می‌شوند و بی‌گناهی آنها چگونه در بازداشت ثابت می‌شود.
شماری از مردم پنجشیر می‌گویند که طالبان افراد غیرنظامیان را به اتهام عضویت در جبهه مقاومت ملی بازداشت و شکنجه می‌کنند و در مواردی شماری از آنها را کشته‌اند.
گزارش‌های زیادی از بدرفتاری طالبان با غیرنظامیان در هفته‌های گذشته منتشر شده است.
در همین حال، ریچارد بنت، فرستاده ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد هفته گذشته در توییتی نوشت که «گزارش‌های جدی از نقض جدی حقوق بشر در پنجشیر و بقیه ولایات شمالی را در دست دارد.»
جبهه‌هایی در پنجشیر، اندراب و تخار، در چهارچوب جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود، با راه انداختن عملیات‌های چریکی به دردسری برای طالبان مبدل شده‌اند. مسئولان امنیتی طالبان اغلب ادامه خشونت‌ها را در این مناطق انکار می‌کنند و می‌گویند که به هیچ فردی اجازه مختل کردن امنیت را نمی‌دهد.
جنگ میان طالبان و جبهه مقاومت ملی، برای دو طرف چه معنی دارد؟
تحلیل مریم امان، بیبیسی
ادامه جنگ در پنجشیر و اندراب فارغ از اینکه تا چه حد واقعا چالش بزرگ نظامی برای حکومت طالبان باشد، از نظر تاریخی و نمادین اهمیت زیادی برای دو طرف دارد.
برای نیروهای جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود و بسیاری از اهالی پنجشیر و اندراب که از قوم تاجیک هستند، ادامه مبارزه و نه گفتن به آنچه تمامیت‌خواهی طالبان می‌خوانند، موضوع ارزشی و تداوم میراث احمدشاه مسعود پنداشته می‌شود.
احمدشاه مسعود، رهبری جبهه موسوم به «مقاومت اول» علیه طالبان را در دهه ۹۰ میلادی به عهده داشت و در همکاری با گروه‌های قومی و احزاب سیاسی دیگر افغانستان توانست از تسلط کامل طالبان بر سراسر افغانستان جلوگیری کند. او تا کشته شدن در یک حمله انتحاری توسط دو مهاجم انتحاری عرب در سال ۲۰۰۱ با گروه طالبان جنگید.
همزمان، گروه طالبان با آنکه حالا تقریبا بر سراسر افغانستان حاکم شده است، از آنچه بیست سال پیش اتفاق افتاد، به شدت ناراضی است. شماری از مقام‌های این گروه جنگ جبهه مقاومت و سپس روی کار آمدن اعضای آن در سال ۲۰۰۱ را که در نتیجه حمله ائتلاف به رهبری آمریکا و فروپاشی حکومت اول طالبان به دست آمد، از یاد نبرده‌اند.
شماری از آنها گفته‌اند که رهبران پنجشیری و شماری از اهالی پنجشیر که اغلب در سمت‌های مهم دولت پس از طالبان منسوب شدند، متحد “کفار” بودند و در سرکوب طالبان نقش اساسی داشتند.
به نظر می‌رسد برای طالبان سرکوب و مهار هر گونه مقاومت نظامی در پنجشیر و اندراب بیشتر از واقعیت نظامی آن ارزش نمادین دارد. به همین ترتیب برای جبهه مقاومت هم، در این مرحله، ظاهرا بیشتر از چالش نظامی، ادامه مقاومت و نه گفتن به آنچه حکومت استبدادی طالبان می‌خوانند، اهمیت بیشتر دارد.
با چنین پیشینه‌ای، به نظر نمی‌آید که دو طرف به سادگی از جنگ دست بردارند.
