گرچه مدتهاست نواک جوکوویچ بر صدر جدول ردهبندی تنیس جهان تکیه زده، اما نکته تازه در این جدول خارج شدن نام راجر فدرر و رافائل نادال از میان چهار نفر نخست، برای اولین بار در ۱۳ سال اخیر بود.
دو غول تنیس که روی هم ۳۱ گرنداسلم در کارنامه دارند، از سال ۲۰۰۳ همواره جزو چهار نفر ابتدایی تنیس جهان بودند اما حالا نادال پنجم است و فدرر هفتم.
فدرر و نادال پیشتر هم از رتبه چهارم پایینتر رفته بودند اما آخرین باری که هردوی آنها جزو چهار نفر اول تنیس نبودند به ژوئن ۲۰۰۳ بازمیگردد، زمانی که فدرر در رتبه پنجم بود و نادال تنیسباز نوجوانی در رتبه ۷۶ جهان. تا آن زمان هیچکدام از این دو نفر قهرمان گرنداسلم نشده بودند.
اما دفعه بعدی که ردهبندی جهانی اعلام شد (اوایل ماه ژوئیه) فدرر هم قهرمان یک گرنداسلم (ویمبلدون) شده بود و هم توانسته بود به جمع چهار نفر بالای جدول راه پیدا کند. برای نادال اما دوسال طول کشید و در سال ۲۰۰۵ بود که نادال با قهرمانی در اوپن فرانسه، آغازگر عصر “نادال-فدرر” در تنیس جهان شد.
این دو نفر نه تنها مسابقه خودشان را به یکی از کلاسیکترین بازیهای تاریخ تنیس تبدیل کردند، بلکه به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بهترین مسابقه تاریخ تنیس را نیز برگزار کردند: فینال ویمبلدون در سال ۲۰۰۸ که نادال توانست با پیروزی ۷-۹ در ست پنجم برنده شود.
استیل متفاوت این دو نفر نیز چیزی بود که همیشه بر جذابیت جدالهای آنها میافزود؛ از یک سو نادال چپدست با ضرباتی قدرتی و پیچدار و در سوی دیگر فدرر راستدست با استیلی نرم، تهاجمی و البته هوشی فوقالعاده.
حالا اما فدرر ۳۵ ساله است و نادال ۳۰ ساله و هر دو هم در نبرد برای قهرمانی گرنداسلمها قافیه را به نواک جوکوویچ و اندی ماری باختهاند. فدرر هفدهمین گرنداسلم را با قهرمانی ویمبلدون در سال ۲۰۱۲ به دست آورد و نادال چهاردهمین گرنداسلم را با قهرمانی اوپن فرانسه در سال ۲۰۱۴. به بیان دیگر فدرر پس از ۲۹ سالگی تنها یک گرنداسلم برده و نادال هیچی.
دلیل اصلی خروج فدرر از جمع چهار مرد برتر تنیس مصدومیت عجیب و غریبش بود که او را مجبور کرد برای اولینبار در دوران حرفهایش جراحی کند. دلیل جراحی: مصدومیت مچ پا در ژانویه گذشته و هنگامی که دختران دوقلویش را حمام میکرد.
مصدومیت، فدرر را مجبور کرد تا از اوپن فرانسه کنار بکشد و به این ترتیب رکورد ۶۵ حضور پیاپی او در گرنداسلمها به پایان رسید. او در نیمهنهایی ویمبلدون هم به میلوش رائونیچ باخت و هم زانویش مصدوم شد تا این بار مجبور به کنارهگیری از تمامی مسابقات تا پایان فصل (از جمله اوپن آمریکا و المپیک ریو) شود.
مصدومیت گرچه نادال را مجبور به کنارهگیری نکرده اما اعتماد به نفس او را نابود کرده. مشکلی که بیش از هر چیز میتوان در فورهندهای نادال دید. ضرباتی که قابل مقایسه با آن “فورهندهای ویرانگر” پیشین نیست.
با این که نادال ابتدای فصل جاری در دور اول اوپن استرالیا حذف شد، اما وقتی پایش را روی زمینهای رُسی (زمینهای مورد علاقهاش) گذاشت، اوج گرفت و در بارسلونا و مونتکارلو (در ماه آوریل) قهرمان شد. اما درست زمانی که بسیاری منتظر دهمین قهرمانی او در اوپن فرانسه بودند، در اولین هفته رقابتها به دلیل مصدومیت مچ دست چپ، کنار کشید.
هفته گذشته هم نادال در اوپن چین به گریگور دیمیتروف باخت. تنیسباز بلغار گرچه هر هفت مسابقه قبلی را به نادال باخته بود اما این بار با استفاده از سرویسهای ضعیف تنیسباز اسپانیایی، انتقام را گرفت.
خبر خوب برای هوادارن تنیس بازگشت فدرر به زمین است. ستاره سوئیسی اعلام کرده در هوپمن کاپ بازی میکند. مسابقاتی که ماه ژانویه در شهر پرث استرالیا برگزار میشود و دستگرمی اوپن استرالیا به شمار میرود.
او به وبسایت اوپن استرالیا گفت: “نمیتوان برای بازگشت به ملبورن و اوپن استرالیا صبر کنم. خیلی سخت کار کردهام تا به آمادگی برسم و سالم و فوقالعاده قوی اول در پرث و بعد در اوپن استرالیا بازی کنم.”
فدرر که چهار بار قهرمان اوپن استرالیا شده گفت: “افراد تیمم به من گفتهاند که طبق برنامه پیش رفتهایم و خودم هم فوقالعاده مشتاقم که دوباره مسابقه دهم. انگیزه و عشقم به این ورزش درست مثل سابق است و بیصبرانه در انتظار دیدن طرفداران استرالیاییام هستم.”
این در حالی است که نادال هم پس از باخت در پکن گفت که از حالا به بعد تمام انرژی و تمرکزش را روی حضور مقتدرانه در سال آینده میگذارد.
ضربالمثلی در ورزش وجود دارد که میگوید ستارههای ورزش دوبار میمیرند، یک بار مثل همه انسانها و یکبار زمانی که بازنشست میشوند. کاهش توانایی بدنی، مصدومیتهایی که به زودی قبل خوب نمیشوند و باختن مقابل حریفان کم نام و نشانتر از نشانههای نزدیک شدن به خط پایان هستند.
ستارههای بزرگ هم باید روزی بازنشست شوند اما بعید است که کسی هوادار تنیس باشد و از شنیدن خبر این که میتواند برای یکی دو سال دیگر از بازی فدرر و نادال لذت ببرد، خوشحال نشود.
bbc
