نپتون منجمد و دور افتاده، بیرونی‌ترین سیاره منظومه شمسی، به شهرت خود به عنوان دنیایی مرموز می‌افزاید، زیرا ستاره‌شناسان از کاهش شگفت‌انگیز دمای جوی آن در دو دهه گذشته متحیر شده‌اند.
دانشمندان بر روی استراتوسفر نپتون منطقه نسبتاً پایدار جو در بالای لایه هوای متلاطم تمرکز کردند.
آنها انتظار داشتند با شروع تابستان نیمکره جنوبی نپتون، که چهار دهه طول می کشد، آن را در سمت رو به زمین گرم شود.
در عوض، آنها دریافتند که دما به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. دمای استراتوسفر نپتون در طول 17 سال مورد مطالعه به اندازه 8 درجه سانتیگراد کاهش یافت و به منفی 117 درجه سانتیگراد رسید.
در مقابل، دما در تروپوسفر نپتون لایه هوای سردتر هیچ تغییر قابل توجهی نشان نداد در حالی که به منفی 223 درجه سانتیگراد رسید. جامع ترین مطالعه تا به امروز
ارزیابی های دانشمندان بر اساس بیش از 95 تصویر حرارتی مادون قرمز است که بین سال های 2003 و 2020 با استفاده از تلسکوپ های زمینی عمدتا در هاوایی و شیلی گرفته شده است.
این جامع ترین مطالعه تا به امروز در مورد دمای اتمسفر نپتون است.
مایکل رومن، محقق فوق دکتری در دانشگاه لستر در انگلستان و نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: «جو پیچیده‌تر از آنچه ما ساده‌لوحانه تصور می‌کردیم به نظر می‌رسد، که جای تعجب نیست، به نظر می‌رسد درسی کلی است که طبیعت بارها و بارها به نپتون در میان هشت سیاره منظومه شمسی که کمتر مورد کاوش قرار گرفته است، با فاصله زیادش مطالعه از زمین را دشوار می کند.
وویجر 2 ناسا تنها فضاپیمایی است که از نزدیک بازدید کرده است و در سال 1989 از کنار نپتون عبور کرد.
تغییرات دما به طور نابرابر، با تغییرات منطقه ای توزیع شد. مناطق استوایی جنوب سرد شد، سپس گرم شد و دوباره سرد شد.
درجه حرارت در عرض های جغرافیایی میانی ابتدا قبل از کاهش تدریجی ثابت ماند.
دمای قطب جنوب در ابتدا فقط اندکی کاهش یافت و سپس بین سال های 2018 و 2020 به طور چشمگیری گرم شد.
دکتر رومن گفت: «من گمان می‌کنم که کاهش دمای کلی ممکن است به احتمال زیاد به دلیل تغییرات در شیمی اتمسفر باشد، که به تغییر نور خورشید فصلی پاسخ می‌دهد و به نوبه خود میزان موثر خنک شدن جو را تغییر می‌دهد.
دانشمندان می‌آموزد. مطالعه، منتشر شده در مجله علوم سیاره ای.
آنچه نپتون می تواند به ما بیاموزد
دانشمندان می‌آموزد. مطالعه، منتشر شده در مجله علوم سیاره ای. قطر متوسط نپتون حدود 49250 کیلومتر است که چهار برابر پهنای زمین است.
این مدار بیش از 30 برابر دورتر از زمین از خورشید در فاصله متوسط حدود 4.5 میلیارد کیلومتری می چرخد و برای تکمیل یک مدار به دور خورشید یک سال نپتونی به 165 سال زمینی نیاز دارد.
نپتون و همسایه اش اورانوس بر خلاف غول های گازی مشتری و زحل به عنوان غول های یخی طبقه بندی می شوند.
نپتون، که مانند سایر سیارات فاقد سطح جامد است، دارای اتمسفر بسیار پویا عمدتاً از هیدروژن و هلیوم، با مقدار کمی متان، در بالای گوشته ای عمدتاً از آمونیاک و آب لجن و یک هسته جامد است.
نپتون همچنین دارای قوی ترین بادهای سیاره ای است.
گلن اورتون، یکی از نویسندگان این مطالعه، دانشمند سیاره‌شناسی در آزمایشگاه پیشرانه جت Caltech، گفت: غول یخی ممکن است درس‌هایی در مورد سیارات فراتر از منظومه شمسی ما به نام سیارات فراخورشیدی ارائه دهد.
دکتر اورتون گفت: “رابطه نزدیکی که نپتون ممکن است با بخش بزرگی از جمعیت سیارات فراخورشیدی به اشتراک بگذارد به این معنی است که ممکن است یک سیاره فراخورشیدی در حیاط خلوت ما باشد.”
احتمالاً در انتهای سردتر آن طیف، اما همچنان مدلی برای چیزهایی که ممکن است انتظار داشته باشیم در هواشناسی سیارات فراخورشیدی مختلف ببینیم.»
Parsian Australia
