در ادامه اعتراضات به مرگ جورج فلوید هنگام بازداشت توسط پلیس، واشنگتن روز شنبه شاهد تظاهرات ده ها هزاران نفر علیه نژادپرستی و خشونت پلیس بود.
همزمان تظاهرات مشابهی در شهرهای دیگر آمریکا از جمله نیویورک، فیلادلفیا، لس آنجلس، سانفرانسیسکو و شیکاگو برگزار شده است.
آقای فلوید روز ۲۵ مه در مینیاپولیس جان باخت، زمانی که یک مامور پلیس زانویش را برای نه دقیقه بر گردن او که روی زمین دراز شده بود فشار می داد. او قبل از مرگ بارها گفته بود “نمی توانم نفس بکشم”، لحظاتی که رهگذران با تلفن های خود ثبت کردند.
دریک شووین، مامور درگیر در آن بازداشت، اکنون به قتل درجه دو متهم شده و سه مامور دیگر حاضر در صحنه هم به معاونت در قتل متهم شده اند.
معترضان روز شنبه از جمله در نزدیکی ساختمان کنگره، بنای یادبود آبراهام لینکلن و پارک لافایت که ماموران در آن راه نزدیک شدن معترضان به کاخ سفید را سد کرده بودند تجمع کردند.
همزمان در کارولینای شمالی که زادگاه آقای فلوید بود مردم پیش از یک مراسم یادبود به او ادای احترام کرده اند.
روز شنبه همچنین در برخی دیگر از نقاط جهان از جمله لندن، ملبورن و سیدنی تظاهرات ضدنژادپرستی برگزار شد. تظاهرات استرالیا بر نحوه رفتار با بومیان این کشور متمرکز بود.
در واشنگتن موریل بوزر، شهردار شهر، از کسانی که در خیابانی در نزدیکی کاخ سفید جمع شده بودند استقبال کرد؛ جایی که به دستور او روز جمعه “زندگی سیاهان ارزش دارد” نامگذاری شد.
روز دوشنبه ماموران پلیس فدرال با پرتاب کپسول های گاز اشک آور معترضان را پیش از بازدید دونالد ترامپ رئیس جمهور از کلیسایی در واشنگتن متفرق کردند.
خانم بوزر گفت: “اگر او بتواند کنترل واشنگتن را در اختیار بگیرد، می تواند اختیار هر ایالتی را به دست بگیرد که در آن صورت هیچ یک از ما امنیت نخواهیم داشت. برای همین امروز ارتش را از شهرمان عقب زدیم.”
“سربازان ما نباید اینطور مورد استفاده قرار گیرند، نباید از آنها خواسته شود شهروندان آمریکا را برانند. امروز ما ‘نه’ می گوییم؛ در انتخابات ماه نوامبر هم می گوییم ‘نفر بعد’.”
خانم بوزر پیشتر درخواست عقب نشینی کلیه ماموران پلیس فدرال و گارد ملی از واشنگتن را داده و گفته بود حضور آنها “غیرضروری” است.
سایر تحولات
در ریفورد کارولینای شمالی صدها نفر با گذاشتن گل در کنار تابوت آقای فلوید در یک کلیسا در نزدیکی محل تولدش به او ادای احترام کردند.
بعد از آن مراسمی خصوصی با حضور اعضای خانواده اش در کلیسا برگزار شد.
روی کوپر فرماندار این ایالت دستور داد پرچم ها به احترام آقای فلوید روز شنبه به حالت نیمه برافراشته در آید.
در بوفالو دو مامور پلیس به تعرض درجه دو متهم شدند. اینها مامورانی بودند که یک مرد ۷۵ ساله را هل دادند و باعث جراحت شدید او شدند.
اداره پلیس این ماموران را بعد از انتشار ویدئویی از صحنه حادثه روز پنجشنبه به مرخصی بدون حقوق فرستاد.
مارتین گوگینو تظاهرکننده مضروب با جراحات شدید اما وضعیت پایدار در بیمارستان بستری است.
روز جمعه شورای شهر مینیاپولیس و سازمان دولتی حقوق بشر ایالت مینه‌سوتا با ممنوع کردن هرگونه مهار بازداشتی‌ها از ناحیه گردن موافقت کردند.
گوین نیوسام فرماندار کالیفرنیا هم گفت او به آموزش ماموران برای استفاده از چنین تکنیک هایی پایان می دهد.
کارمن بست شهردار سیاتل هم استفاده پلیس این شهر از گاز اشک‌آور علیه معترضان را ممنوع کرد.
همزمان یک قاضی فدرال در شهر دنور به پلیس دستور داد استفاده از گاز اشک آور، گلوله پلاستیکی و سایر ابزارهای غیرمهلک را متوقف کند.
در تحولی دیگر لیگ ملی فوتبال آمریکایی با بازگشت از سیاست قبلی اش گفت که بازیکنان باید حق اعتراض در زمان پخش سرود ملی را داشته باشند.
تظاهرکنندگان چه می خواهند؟
پایان یافتن خشونت و رفتار بی‌رحمانه پلیس در صدر خواسته معترضان در سراسر آمریکا قرار دارد.
اما این تنها نگرانی معترضان نیست. ممکن است خشونت پلیس جرقه ای باشد که این اعتراضات را شعله ور کرده اما این مسائل در واقع نمایانگر مشکلات گسترده تر در زمینه نژادپرستی و نابرابری سیستماتیک است.
در شبکه های اجتماعی و در خیابان ها، کسانی که از این جنبش حمایت می کنند از مقام های منتخب خواسته اند به این نابرابری های دیرینه از رفتار پلیس گرفته تا نرخ بالای حبس در میان سیاهپوستان و کمبود خدمات بهداشتی برای آنها رسیدگی کنند.
آمار زندانی شدن در میان سیاهپوستان پنج برابر سفیدپوستان است. تعداد سیاهپوستانی که برای جرام مواد مخدر زندانی می شوند شش برابر سفیدپوستان است، درحالی که به گفته انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان میزان استفاده از این مواد در میان دو گروه عمدتا یکسان است.
براساس داده های سازمان های بهداشتی در آمریکا میزان مرگ و میر در میان مادران سیاهپوست هنگام زایمان دو برابر زنان سفیدپوست است. چند دهه جدایی نژادی مورد حمایت دولت میراثی از نابرابری در زمینه آموزش، مسکن و خدمات اجتماعی به جا گذاشته است.
مطالعه ای توسط مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۹ نتیجه گیری کرد که از هر ده سیاهپوست بزرگسال هشت نفر می گویند که میراث برده‌داری همچنین زندگی اجتماعی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.
نیمی از آنها می گویند که بعید می دانند آمریکا هرگز شاهد برابری واقعی نژادی باشد.
آنطور که کایلا برگس به برنامه “بی بی سی مینت” گفت: “سیستم برای بیش از ۳۰۰ سال ابزار ناکامی مرا فراهم کرده، پس باید چکار کنم که باعث تغییر آن شوم؟”.
bbc
