یک جوان افغان در مرکز ترک اعتیاد جنگلک در غرب کابل از مصرف تریاک دست کشیده و قلم نقاشی به دست گرفته است.
علیرضا شهرستانی، ۴۵ روز در این مرکز تحت درمان بوده و به گفته خودش در این مدت بیش از ۱۰ تابلو نقاشی کرده است.
به دیدن آقای شهرستانی در مرکز ترک اعتیاد جنگلک رفتم، او تصویر مولانا جلال الدین محمد بلخی را با مداد رسامی می‌کرد.
او هنر نقاشی را از مدرسه در ایران آموخته بود تا اینکه این هنرش به بلای جانش تبدیل شده و به منبعی درآمدش برای فراهم کردن مواد مخدر شد.
او می‌گوید چند ماه در هرات در غرب افغانستان سپری کرد و عکس‌های افراد را روی جاده نقاشی می‌کرد؛ پولی که از این کار می گرفت ناچیز بود. ۲۰۰ افغانی (معادل سه دلار).
علیرضا ۲۷ ساله می‌گوید ابتدا در دوران دانشجویی با مصرف قرص در دانشگاه در ایران معتاد شده است.
اعتیاد زندگی او را زیر و رو کرد. می گوید:”خانواده‌ام از من دور شدند و نتوانستم با نامزدم عروسی کنم، رهایش کردم چون برای تشکیل خانواده آماده نبودم.”
آقای شهرستانی در ایران متولد شده، پس از فراغت از مدرسه (مکتب) وارد یکی از دانشگاه‌های ایران شده و در رشته بیولوژی درس خوانده است.
مصرف مواد مخدر سبب شده از ادامه تحصیل بازماند و گوشه نشین شود.
او دو ماه پیش که به افغانستان آمد، می‌گوید: “با انواع مواد مخدر با قیمت ارزان رو برو شدم.”
آقای شهرستانی می‌گوید بار نخست که دنبال هرویین می‌گشت، سر از منطقه پل سوخته در غرب کابل، پناهگاه هزاران معتاد در آورد.
او می‌گوید: “زیر پل سوخته یک شهر است، تجارت جریان دارد، زندگی‌ها می‌سوزد تا جیب فروشندگان مواد مخدر پر شود.”
او شانس آورد که به مرکز ترک اعتیاد پذیرفته شد و در همین جا بود که با کشیدن عکس از زجرکشی فرخنده -دختری که در شب اول سال نو ۱۳۹۴توسط مردان خشمگین زجر کش شد- مورد توجه قرار گرفت.
علیرضا شهرستانی در کنار نقاشی حادثه دردناک فرخنده، ۹ اثر دیگر هم دارد. قرار است هنر انگشتانش را در نمایشگاهی در کابل به رخ تماشاچیان بکشد.
او تا حال از چهره‌های افراد مشهور مانند نلسون ماندلا، چگوارا و احمدشاه مسعود گرفته تا نمایی از زیر پل سوخته کابل را نقاشی کرده است.
افغانستان بزرگترین تولید کننده مواد مخدر در دنیا است ولی اکنون خود بیش از ۲ میلیون معتاد دارد.
بیکاری، فقر و آینده نامعلوم بر زندگی خیلی‌ها در این کشور سایه افگنده است.
گل سرخ رنگ خشخاش برای بسیاری از کشاورزان افغان آشناست ولی این گل به گفته مسئولین پول زیادی به جیب کشاورزان افغان سرازیر نمی‌کند، بلکه منبع درآمد هنگفت برای فروشندگان اصلی آن است.
اما حالا دولت کمی به فکر چاره افتاده است؛ برخی از جوانان معتاد هم کم کم به فکر نجات از دریای اعتیاد.
آقای شهرستانی یکی از افراد است که به فکر آینده‌اش افتاده و برنامه‌های کلان برای زندگی‌اش ریخته است.
بزرگترین هدفش را “ادامه نقاشی و بازگشت به جامعه” می داند.
