انبه، میوه‌ای گوشتی، بیضی‌شکل، گرمسیری با پوست زرد مایل به قرمز و هسته‌ای سخت در میان آن که رسیدهٔ آن را خام و نرسیدهٔ آن را در ترشی‌ها وچتنی‌ها و چاشنی‌ها استفاده می‌کنند. صدها و شاید هزاران گونه از این میوه وجود دارد که ممکن است هرگز آنها را در قفسه‌های فروشگاه‌ها نبینید. در اینجا نکته‌های جالبی دربارهٔ این میوه شگفت‌انگیز بخوانید.
انبه به اندازهٔ سیب و آلو گونههای مختلف دارد
صدها و هزاران گونه انبه وجود دارد، به طور منطقه‌ای و متمایز از یکدیگر. بعضی از آنها شیرین ولطیف هستند و بعضی طعمی شبیه مرکبات دارند، بعضی کمی تند هستند و بعضی مثل آناناسند و بعضی از آنها که بیشتر مواقع در فروشگاه‌ها می‌بینیم فقط کمی بی‌مزه هستند. خیلی خوب است اگر بتوانید گونههای شیرین انبه را پیدا کنید. از صدها سال پیش در جنوب ایران هم انبه کشت شده است.
انبه میوهٔ ملی پاکستان، هند و فیلیپین است. هم‌چنین درخت ملی بنگلادش هم هست.
ریشهٔ نام لاتین این میوهmango ریشهٔ هندی دارد
نام انگلیسی انبه mango احتمالاً از واژهٔ تامیلی mankay یا واژهٔ کرالانی mangga سرچشمه گرفته است. وقتی بازرگانان پرتغالی در جنوب هندوستان مستقر شدند، این میوه را manga نامیدند. در حدود قرن پانزدهم و شانزدهم، زمانی که بریتانیایی‌ها وارد معامله با جنوب هندوستان شدند واژهٔ mango پا به عرصه‌ٔ وجود گذاشت.
بیش از ۴۳ میلیون تن انبه در سراسر جهان تولید می‌شود
تقریباًبیشتر انبه‌هایی که در فروشگاه‌ها به فروش می‌روند، از گونه‌ای هستند که خیلی سریع رشد می‌کند، بزرگ و خوش‌رنگ است و در برابر بسیاری از انواع قارچ‌ها و بیماری‌ها مقاوم. به راحتی لک نمی‌شود و مدت زمان طولانی روی قفسهٔ فروشگاه سالم می‌ماند. همه این ویژگی‌ها آن را مناسب صدور به سراسر دنیا می‌کند. متأسفانه این نوع انبه رشته‌دار و کمی هم بی‌مزه است.
سرشار از ویتامین
انبه حاوی بیش از بیست نوع ویتامین و مواد معدنی مختلف است. یک فنجان انبه حدود ۶۰ میلی‌گرم ویتامینC دارد. هر فرد بزرگسال از ۱۹ تا ۶۴ ساله روزانه به ۴۰ میلی‌گرم ویتامینC نیاز دارد.
هندوستان بزرگ‌ترین تولید‌کنندهٔ انبه در جهان است
این کشور بیش از ۱۸ میلیون تن از این میوه را تولید می‌کند که بیشتر آن برای مصرف داخلی است.
انبه حدود ۵ هزار سال پیش برای اولین بار در هندوستان رشد کرد
گمان بر این است که انبهٔ وحشی ابتدا در دامنه‌های هیمالیا در کشور هندوستان و میانمار می‌روییده است. اولین گزارش‌ها از برداشت این میوه به حدود ۵۰۰۰ سال پیش در جنوب هندوستان، میانمار و جزایر آندامان (مجمع‌الجزایری در خلیج بنگال) باز‌می‌گردد.
کهن‌سال‌ترین درخت انبه چند قرن عمر دارد
کهن‌سال‌ترین درخت انبهٔ زنده حدود ۳۰۰ سال عمر دارد و در شرق خاندیش در مرکز هندوستان قرار دارد. این درخت قدیمی هنوز میوه می‌دهد!
انبه برای اولین بار در اوایل قرن بیستم به امریکا رفت
دیوید فیر‌چایلد کاشف امور کشاورزی برای دولت امریکا در آستانهٔ قرن بیستم در هند بود که انبه را کشف کرد. چنین می‌گویند که او تلاش کرد هزار انبه را به کشورش ببرد اما کاپیتان کشتی گفت که آنها خیلی سنگین هستند، او برای رفع این مشکل، گروهی از بچه‌های محلی را استخدام کرد تا تمام میوه‌ها را بخورند و در چند دقیقه فقط هسته‌های میوه‌ها برای انتقال باقی‌مانده بود. هنوز بعضی از گونه‌هایی که او آورده بود در جنوب فلوریدا کشت می‌شود.
سنگین‌ترین انبهٔ جهان دراز‌تر از یک خط‌کش بود
بنا بر کتاب رکورد‌های گینس، سنگین‌ترین انبه‌ای که تاکنون وزن شده است ۳ کیلو و ۴۳۵ گرم وزن دارد و از درختی درحیاط خانهٔ سرجیو و ماریا سوکورو بودیونگان در فیلیپین در سال ۲۰۰۹ برداشت شده است.
انبه به خانوادهٔ بادام‌هندی و پسته تعلق دارد
انبه نوعی شفت(میوه هسته‌ای) است: میوه‌ای گوشتی با پوستی نازک و هسته‌ای بزرگ ومغز‌دار که درون‌بر نامیده می‌شود و دانه‌های گیاه را در خود دارد. زیتون، خرما، و گیلاس همه شفت هستند و همانطور که خیلی هم پر‌مغز به نظر می‌رسد، بادام‌هندی و پسته هم از شفت‌ها هستند و در نتیجه از بستگان دور انبه هستند.
انبه درخت مقدس بودایی‌هاست
چنین روایت می‌کنند که بودا همراه با پیروانش در زیر سایه‌های آرامش‌بخش شاخه‌های درخت انبه به مراقبه و استراحت می‌پرداختند.
در نتیجه، درخت انبه در باور بودایی درختی مقدس دانسته می‌شود.
انبه بیش از آنچه فکر کنید برای‌تان خوب است
یک فنجان انبه حدود ۶۰ میلی‌گرم ویتامین C دارد. فایده این میوه فقط این نیست. انبه دارای بیش از ۲۰ نوع ویتامین و مواد معدنی مختلف است: انبه سرشار از ویتامین آ، پتاسیم، اسید‌فولیک است و هم‌چنین منبع سرشاری از فیبر است.
bbc
